گشنیز
جعفری Umbelliferae :تیره
Coriandrum sativum :نام لاتین
Coriander :نام انگلیسی
گشنیز :نام فارسی
جلجلای - کزره :نام عربی
مقدمه:
گشنیز گیاه بومی جنوب اروپا و منطقه مدیترانه است و در بیشتر نقاط ایران نیز می روید. این گیاه قدمت دیرینه داشته و مصریان باستان نیز از این گیاه استفاده می نمودند. بقراط حکیم ازاین گیاه برای درمان بیماری های مختلف استفاده می نمود و در قرون وسطی از این گیاه برای درمان ضعف جنسی استفاده می نمودند.گشنیز گیاهی علفی و یکساله است به رنگ سبزکه ارتفاع آن تا هشتاد سانتیمتر می رسد.برگ های آن به دو شکل ظاهر می شوند تعدادی در قاعدهء ساقه به شکل دندانه دار و تعدادی در طول ساقه باریک و نخی شکل . گل های گشنیز کوچک و به رنگ سفید مایل به صورتی است که در انتهای ساقه به شکل چتر ظاهرمی شود.
مورد قابل استفاده گشنیز ، ساقه، برگ و میوه آن است . میوه گشنیز گرد و به رنگ زرد کم رنگ می باشد . بوی تازه آن مطبوع نیست و تقریبا" بد بو است ولی بر اثر خشک شدن خوش بو می شود. حتی نام لاتین گشنیزCoriander از لغت یونانی Korio مشتق شده است که به معنی بد بو است.
