حفاری هایی که هیات اکتشافی دکتر کنت نو و گریشمن در سال ۱۹۳۲-۱۹۳۱و همچنین هذتسفلد آلمانی در سال ۱۹۲۵از تپه کیان به عمل آوردند به این نتیجه رسیدند که از هزاره چهارم قبل از میلاد نقاطی مانند کیان و شوش و تل باکون در تخت جمشید مسکون بوده است . آثار کیان این اجازه را می دهد که محققین بتوانند درباره جامعه عصر حجر و مس داوری نمایند این اماکن از مطالعه کیان (۵) [(کیان ۵ را باستان شناسان به دو قسمت تقسیم کرده اند AوB.

کیان ۵A: قدمت بین ۴۱۰۰تا ۴۵۰۰ پیش از میلاد که برابر با دوره کالکولتیک است.

کیان۵B: قدمت این طبقه را بین ۶۰۰۰تا ۶۱۰۰ پیش از میلاد تعیین کرده اند که هم عصر دوره نئولتیک است .)]تپه سیلک کاشان و حصار دامغان فراهم آمده است .

تمدن سفالهای رنگین در این عصر از سرزمین ماد تا سوریه . فلسطین و چین گسترده بوده است . عقیده هرتسفلد بر این است که خصوصیات نقاط مسکونی پارس (تخت جمشید . پرسپولیس . استخر) که مربوط به قدیمی ترین حد عصر حجر و مس (انئولیت ) می باشد ملاک درستی برای سنجش تکامل اجتماع آن زمان در کشور مجاور از آن جمله ماد قدیم است.

ویژگی های نقاط مزبور عبارت است از مساکن گلی عشیرتی و دسته جمعی و طرز ساختمان آن حاکی از و جود نکاح دسته جمعی و مادر شاهی بوده ست که تصویر بز گوسفند و خوک بر ظروف (که با چرخ کوزه گری بدوی ساخته شده)و مجسمه های کوچک گاو نر و ماده که محتملاْ مربوط به مراسم دینی بوده از وجود دام دار و به ظن غالب دام داری در شرایط اسکان یافتگی حکایت می کند . در اجتماعات مزبور تقسیم کار میان قبایل شبان پیشه و زراعت پیشه پدید آمد . در دامنه کوه ها از جوی ها برای آبیاری استفاده شد و به کشت غلات از جمله جو و گندم مبادرت گردید . تصاویری که از حیوانات شاخدار و گوسفندان بر سفالهای آن عصر می بینیم حکایت از توسعه دامداری و اهمیت آن دارد . دهکده ها به تدریج برای سکونت دائم انتخاب شدند.

سکونت دائم سبب ایجاد صنایع مسین سپس تصرف در آن به صورت کنده کاری و به تدریج ایجاد پیشه نساجی و کوزه گری و در نتیجه تقسیم مجدد کار به حالت پیشه ور و زارع گردید.(ر.ک.گریشمن.ایران از آغاز تا اسلام-صفحه ۲۸)

منیع کتاب نهاوند دیرینه شهری باستانی صفحه ۳۲۳-۳۲۴

منتظر تصاویر اشیاء و مطالب کاملتر  در پست بعدی باشید