معبد لائودیسه نهاوند
معبد لائودیسه نهاوند به فرمان آنتیوخوس سوم (223-187 ق.م) بنا گردید.این پادشاه برخلاف آنتیوخوس اول ودوم که موجبات ضعف وتجزیه دولت سلوکی را فراهم آوردند ،به زودی توانست با شم قوی سیاسی خود وشدت و خشمی که نشان داد تمام ضعف ها را جبران کند و حکام و والیان ایالات مختلف را زیر پوشش استبداد خود قرار داده و آرامشی نسبی ایجاد نماید در سایه این تدابیر بود که مجال ایجاد معبد نهاوند به وجود آمد . سند گویای این معبد سنگ نبشته ایست که در سال 1322 خورشیدی به طور اتفاقی از منزل شخصی به نام رحیم آب سالار در محله دو خواهران پاقلعه پیدا شده است. به موجب آن آنتیو خوس ، پرستش همسر خود ملکه لائودیس را اعمال می کند . این امر مبتنی است بر این که پادشاهان سلوکی خود را خدا یا جانشین خدا می دانستند و بدین وسیله مردم عادی و رعایا را وادار به پرستش خود یا یکی از اعضای خوانواده خویش می نمود .(آنتیو خوس اول پدر خود را به عنوان خدا معرفی کرد ) همچنین آنتیوخوس دوم اهالی می لت را واداشت که به او لقب خدایی بدهند. معبد نهاوند نیز به همین منظور ایجاد شده بود و در هنر ایران باستان آمده است که آنتیوخوس سوم فرمان داد معبدی در نهاوند بسازند و در آن لئودیکا همسر او را پرستش نمایند در کتاب تمدن ایرانی آمده است که آنتیوخوس دختر خود لائودیس را به سمت کاهنه بزرگ مذهبی تعییین کرده است . معابدی که به وسیله سلوکیان در نقاط مختلف سساخته شده از جمله معبد نهاوند که دارای دهکده ها و مزارع وسیع موقوفه زیاد بود زیرا در این معابد خوانندگان ، نوازندگان و خدمتکاران روحانی مشغول به کار بو دند .
نهاوند در هزاره های تاریخ صفحات 126و 127
